Όλοι έχουμε ακούσει, αρκεί μια βόλτα στα βουνά, τους ήχους από τα κουδούνια των κοπαδιών. Πολλοί, με αυτούς τους ήχους, ηρεμούν.Και δεν είναι τυχαίο...Η τέχνη της κατασκευής των κουδουνιών, μοιάζει πολύ με των μουσικών οργάνων! Η << μουσική>> των κοπαδιών προέρχεται από μία <<ορχήστρα>> όπου το κάθε <<όργανο>> έχει τη δική του <<φωνή>>. Ο ήχος, η φωνή, κάθε κουδουνιού είναι διαφορετική. Σαν τους ανθρώπους που κανείςδεν είναι ίδιος με τον άλλο λέει ο μάστορας.( ΝΟΥΡΕΛ ΧΑΛΒΑΤΖΗ ΣΑΛΗ )
Οι ίδιοι οι κτηνοτρόφοι γνωρίζουν τα ζώα τους, από τον ήχο των κουδουνιών τους. Είναι μάλιστα αρκετά μερακλήδες και απαιτητικοί για αυτή την υπόθεση !! Πράγματι, αυτής της παραδοσιακής δουλειάς είναι δύσκολη, αρκετά κουραστική, αλλά είναι μια θαυμάσια τέχνη. Κατά κοινή ομολογία, κάποιος που κατασκευάζει κουδούνια, πρέπει να είναι πολύ καλός μάστορας. Δεν αρκεί απλά, τα κουδούνια να αντέχουν στο χρόνο. Πρέπει να δίνουν το << στίγμα>> στον κτηνοτρόφο, αν το κουδούνισμα που ακούει είναι από αρνί,κατσίκι,πρόβατα ή τράγο του.Πολλοί κτηνοτρόφοι ξεχωρίζουν ένα προς ένα το κουδούνισμα των προβάτων τους. Και ανά πάσα στιγμή, ξέρουν πιο έχει χαθεί από το κοπάδι και που βρίσκεται!! ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΥΨΗΛΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΛΑΜΑΡΙΝΑ: Η αρχή για την κατασκευή ένος κουδουνιού γίνεται από ένα κομμάτι λαμαρίνα. Κόβεται σε μέγεθος και σχήμα, ανάλογα με το ζώο που προορίζεται. Αν για παράδειγμα είναι αρνί ή τράγος. Στην συνέχεια γίνεται η ένωση της λαμαρίνας με τα ανάλογα περτσίνια, διαδικασία δύσκολη και αρκετά κουραστική. Η << μαγεία>> όμως ξεκινά με το χρωματισμό ή το <<γάνωμα>> των σχηματισμένων πια κουδουνιών. Η εικαστική παρέμβαση... και οι καλύτεροι ζωγράφοι ή γλύπτες θα ζήλευαν το χρώμα που παίρνουν τα κουδούνια όταν γανώνονται. Είναι θαυμάσια τέχνη κι έχει τα μυστικά της. << Φτιάχνουμε ένα μείγμα από λάσπη και χαλκό.Με αυτό το μείγμα αλείφουμε τα κουδούνια.Μετά τα τοποθετούμε στο καμίνι στους 1200-1500 βαθμούς, για 3 με 5 λεπτά ανάλογα με το μέγεθος του κουδουνιού και βέβαια το πάχος της λαμαρίνας. Χρειάζεται προσοχή για να μην καεί η λαμαρίνα. Αν καεί, το κουδούνι θα είναι για πέτεμα >> Αμέσως μετά το καμίνι, τα κουδούνια βουτιούνται στο νερό. Η απότομη αλλαγή της θερμοκρασίας τα <<ατσαλώνει>>, τα κάνει δηλαδή πιο γερά. Και στη συνέχεια γυαλίζονται με μία βούρτσα.
